De eerste keer

Meer info?

De overgang van A tot Z

• Endorfine
• Hardlopen
• Opvliegers

Het kwik tikte weliswaar nog een paar graden boven 0 aan, maar de felle oostenwind verkilde ons tot op het bot. 

Huiverend trokken mijn vriendin en ik de ritsen van onze winddichte hardloopjasjes zo ver mogelijk omhoog. Een lastig klusje, omdat we onze handschoenen daarbij absoluut niet uit wilden doen.

Lekker

We waren een lekker duurloopje van plan. Echt geen ultra-afstand hoor, een kilometer of acht, negen. Maar we hebben grootse plannen. Misschien eind dit jaar de Zeven Heuvelenloop? Of een halve marathon?

Uitdaging

Deze nieuwe uitdaging lonkt om verschillende redenen. Allereerst hoop ik door meer kilometers te maken mijn lijf flink wat extra calorieën te laten verbranden en zo eindelijk eens die paar kilo kwijt te raken. Daarnaast word ik heel gelukkig van hardlopen. En dat is niet zo gek, want je maakt er het gelukshormoon endorfine mee aan.

Warm, warmer…

In een rustig tempo liepen we onze koude spieren warm. En warm kreeg ik het. En ik kreeg het nog warmer. Ik kreeg het zelfs loeiheet. Na twee kilometer verdwenen de handschoentjes in mijn jaszakken. Rukte ik de fleecemuts van mijn hoofd. Vervolgens trok ik de rits van mijn jasje helemaal naar beneden. Het hielp nauwelijks, dus haalde ik ongeduldig mijn thermoshirt uit mijn broek en trok het zonder enige gêne omhoog om de winterse kou mijn verhitte huid een beetje te laten koelen.

Onnozel

Ik wierp een blik opzij naar de vriendin waarmee ik al jaren een keer per week hardloop en constateerde dat zij de rits van haar jasje strak tegen de kin getrokken hield. ‘Heb jij het ook zo verschrikkelijk warm?’ vroeg ik nog onnozel.

Mokerslag

De waarheid kwam als een mokerslag binnen. Ik had een opvlieger! Een heuse, echte, hete opvlieger! En ik moest er zo verschrikkelijk hard om lachen, dat ik geen stap meer kon verzetten. ‘Hier! Voel dan!’ bracht ik proestend uit, op mijn klamme voorhoofd en decolleté wijzend.

Warme sensatie

Een minuutje later was de hittegolf weer verdwenen. Ik bleef nog een tijdje afwachtend staan, benieuwd of er nog een zou volgen. Vragend keek mijn vriendin me aan: gaan we nog lopen, of hoe zit dat? Ik haalde mijn schouders op, stopte mijn shirt terug in mijn broek, trok de rits naar boven, want inmiddels had ik het gewoon weer hartstikke koud, en we vervolgden ons loopje.

Slippertje

En ik heb sindsdien geen nieuwe opvliegers meer gehad. Is dat niet vreemd? Was het een eenmalig hormonaal slippertje, omdat ik dagelijks sojamelk drink, dat volgens sommige deskundigen opvliegers kan voorkomen? Of is het net als met weeën, dat er eerst heel veel tijd tussen zit, en dat ze elkaar dan steeds sneller opvolgen?

Zestig keer?

Maar ik vond het eerlijk gezegd best een aangename sensatie! ‘Jaha,’ zei mijn vriendin. ‘Zeg je dat ook nog als dit zestig keer per dag gebeurt?’ Slik. Zestig keer? Dat is zeker een grapje… toch?

ps: loop ik alleen, dan loop ik op muziek. Avici en Rihanna, maar ook oudjes als Don Henley en Tom Petty zwepen mijn tempo lekker op. Wat is jullie favoriete hardloopmuziek? Stuur me jouw top-tig op FB, via bericht@sarahmagazine.nl of deze site!