Sarah is in de overgang. Met gerichte sport, gezonde voeding én humor gaat zij haar overgangsklachten te lijf.
Sarah is in de overgang. Met gerichte sport, gezonde voeding én humor gaat zij haar overgangsklachten te lijf.
Meer info?
De overgang van A tot Z
Strak is het nieuwe skinny.
Terwijl ik die gedachte als een mantra herhaal, loop ik aarzelend de sportschool binnen. Ik voel me hier zo niet op mijn plek. Ik kijk om me heen, op zoek naar mijn personal trainer. Zal wel zo’n hittepetitje zijn met loeistrakke billen in een glimmende roze legging en een stringbody, denk ik narrig.
De gedachte alleen al verraadt mijn leeftijd: zo jaren tachtig! Helemaal in stijl klinkt in mijn hoofd vervolgens de Olivia Newton John-hit uit hetzelfde tijdperk. Let’s get physical, physical. I wanna get physicahahal.
Nou, ik wil helemaal niet physical getten, denk ik opstandig. Saaie oefeningen in een zaaltje. Verschrikkelijk. Maar toen ik voor het kerstdiner de rits van mijn fluwelen jurkje al met geen mogelijkheid meer dicht kreeg, wist ik dat er wat moest gebeuren en dat dat ook echt niet tot na 1 januari kon wachten. En zoals ik eerder al vertelde: hardlopen en gezond eten volstaan niet. Niet meer.
Vanaf je veertigste verlies je als vrouw 1% spiermassa per jaar. Daardoor verbrand je minder calorieën dan vroeger. Tel daarbij op dat je door de overgang tot 20% minder calorieën per dag verbruikt, en het rampgebied zich verplaatst van je achterwerk naar je middel, en je snapt waarom je taille centimeter na centimeter verdwijnt, terwijl je toch gezond eet. Met krachttraining bouw je je spieren weer op, het maakt je sterk en strak, en het geeft je stofwisseling een boost.
Daarom sta ik nu hier, voor een proefles hoog intensieve krachttraining met een personal trainer, en met een humeur als een oorwurm. Dat besef maakt dat ik de knop omzet. Kom op Saar, wat heb je te verliezen? Een centimetertje of wat en een paar kilo!
Een vrouw loopt glimlachend naar me toe. ‘Hi, leuk dat je er bent.’ Mijn scepsis maakt plaats voor onverholen nieuwsgierigheid. Ze is minstens vijftig, dat verraden de lachrimpeltjes bij haar ogen. Maar wat een lijf! Ze draagt een soepel vallende zwarte broek en een kort sportjasje, maar die verhullen niet dat daar een prachtig slank lichaam onder zit.
Ze legt uit dat we alle grote spiergroepen aanpakken, waarbij je traint op spierfalen; letterlijk totdat je spieren falen en je echt niet meer kunt. Voordeel: kost weinig tijd, twintig minuten per week. En het zou een positieve invloed hebben op je hormoonhuishouding. Nadeel: het is prijzig, zo’n privésessie.
Al bij de eerste oefening voel ik wat spierfalen inhoudt. Mijn armen trillen onhoudbaar terwijl ze me aanmoedigt nog één keer te duwen en het gewicht dan tien seconden op het zwaarste punt vast te houden. Het na afloop aangereikte bekertje water lijkt wel van beton, zo zwaar. Wauw, dit is echt intensief!
Zes oefeningen en twintig minuten later sta ik te trillen op mijn benen. Ik voel me compleet afgemat, maar voldaan. Het geeft absoluut een kick, zo’n training, en dat had ik niet verwacht. ‘Geef het een paar maanden, en je zult het verschil zien,’ verzekert ze me.
‘En kijk naar voren, niet naar beneden, Sarah!’ Met andere woorden: kijk naar je spiegelbeeld en niet naar het getal op de weegschaal. Spieren zijn zwaarder dan vet, maar nemen minder plaats in. Je wordt smaller, maar misschien ook zwaarder.
Met deze mindset heb ik moeite. Jarenlang regeerde het getal op de weegschaal. Dat loslaten ga ik heel lastig vinden, dat weet ik nu al. Ik schrijf me in voor een halfjaar. Strak is het nieuwe skinny. Ik ga ervoor!
Jaren heb ik braaf gesport( wel 3 tot 5 keer per week) en nu het nodig is, heb ik geen ritme in mijn dagelijkse leven dus ook niet meer in mijn sport programma.
Elke keer blok ik een uur in mijn agenda maar laat toch stiekem er wat tussen komen, juist nu er langzaam een muffin topje boven de broek begint te komen.
Knop moet echt weer om !!
(maar ben zo moe)